KADİFE
Anneme sarıldığımdan beri
Bütün çocuklar kaçar oldu benden
Çocukken bir kadife pantolonum vardı
Şiirdeki anne bu yüzden
Babam beni çok severdi oysa
Taşırdı ağzında bir yokuşu
Ağzımdaki sövgü bu yüzden
Öfkeydi benim babam, unuttum
Bir kadın evimize kumaş taşırdı,
Dokundum kadifeye, belki tene
Aşk da bir öfkeydi, onun teninde
Bir kadın duygusuydu bu, unuttum
Bir gün şairsin dediler,
soyundum, yağmura çıktım
elimi yağmurda yıkadıktan sonra
Şairler kadife giyerler, unuttum
Yavuz Türk
ada dergisi 10.sayıda yer almıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder